Ik droomde eens dat ik aan het

strand liep bij laag tij

Ik liep daar niet alleen want

God liep aan mijn zij

 

We liepen samen mijn leven

door en lieten in het zand

een spoor van stappen, 2 aan

2, want God liep aan mijn hand.

 

Ik stopte en keek achter mij

en zag mijn levensloop,

in tijden van geluk en vreugd

van diepe smart en hoop.

 

Maar als ik goed het spoor

bekeek, zag ik langs heel

de baan

daar waar het juist het moeilijkst

was, maar èèn paar stappen staan.

 

Ik zei toen: “God, waarom dan

toch? Juist toen ik u zo nodig had,

 

juist toen ikzelf geen uitkomst zag

op het zwaarste deel van

mijn pad ...!”

 

“Mijn lieve kind, toen het moeilijk

was, toen heb ik jou gedragen..”