Maria gedicht

Maria
Stil en onopvallend,
bescheiden op de achtergrond,
een beetje vergeten,
vind je haar toch overal terug.  in kerken en kapellen,
op hoeken van straten
verkleurd door regen en wind,
oud of modern van vorm:
Maria, de vrouw zo menselijk nabij.
een jonge vrouw uit Galilea
met een leven, getekend
door het lijden van haar zoon.
Moeder van een kind
anders dan andere,
dat van kleins af
zijn eigen weg ging.
Ze leerde het aanvaarden
met het zwaard in haar hart.
Zij stond onder het kruis
van haar eigen zoon.
Op dat moment was er
van mannen en leerlingen
geen sprake meer:
ze waren er allemaal vandoor.
Ze kon aanvaarden omdat ze zich
door God aanvaard wist.
God had naar haar omgezien.
Nu durft men nauwelijks nog over haar spreken.
Ze lijkt in haar eenvoud niet meer in onze tijd te passen.
En toch blijft haar leven van pijn en diep geloof
een uitnodiging tot inzet en inkeer.
Bedankt Maria
dat je “ja” hebt gezegd
terwijl je voelde
dat er veel van je werd gevraagd.
Wij vragen je:
help ons ook “ja” te zeggen
want jouw verhaal
is ons verhaal
omdat ook wij
in het kleine leven
van elke dag
de wereld mogen
en moeten verlichten
in naam van Uw kind Jezus, aangestoken door Gods zegen en Geest