Lezingen van vandaag

Broeders en zusters, ik, de gevangene in de Heer, vraag u met aandrang: leidt een leven dat beantwoordt aan de roeping die gij van God ontvangen hebt, in alle deemoed en zachtheid, in lankmoedigheid, liefdevol elkaar verdragend. Beijvert u de eenheid des Geestes te behouden door de band van de vrede: een lichaam en een Geest, zoals gij ook geroe­pen zijt tot een en dezelfde hoop waarvoor Gods roeping borg staat. Eén Heer, één geloof, één doop. Eén God en Vader van allen, die is boven allen en met allen en in allen. Maar aan ieder van ons afzonderlijk is de genade verleend naar de maat van Christus’ gave. Hij heeft ook gaven gegeven: sommigen maakte Hij aposte­len, anderen profeten, anderen evangelis­ten, weer anderen herders en leraars, om de heiligen toe te rusten voor het werk der bediening, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat wij allen tezamen komen tot de eenheid in het geloof en de kennis van Gods Zoon, tot de volmaakte Man, tot de gehele omvang van de volheid van de Christus.

De hemel verkondigt Gods heerlijkheid, het uitspansel toont ons het werk van zijn handen. De dag roept het toe aan de volgende dag, de nacht geeft het door aan de nacht. Geen woord wordt gesproken, geen stem weerklinkt, geen enkel geluid is te horen; toch klinkt over heel de aarde hun roep, hun boodschap dringt door tot de rand van de wereld.

In die tijd ging Jezus verder. Hij zag iemand aan het tolhuis zitten die Matteus heette, en Hij zei tot hem: 'Volg mij.' De man stond op en volgde Hem. Terwijl Hij nu in diens woning aan tafel aanlag, kwamen ook vele tolle­naars en zondaars met Jezus en zijn leerlingen aanliggen. Toen de Farizeeën dat zagen, zeiden ze tot zijn leerlingen: 'Waarom eet uw Meester met tollenaars en zondaars?' Hij hoorde dit en zei: 'Niet de gezonden hebben een dokter nodig, maar de zieken. Gaat heen en leert wat het zeggen wil: Ik wil liever barmhartigheid dan offers. Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.'

De eerste manier om te volharden op de weg die naar de hemel leidt, is trouw zijn in het volgen en het ervaren van de bewegingen van genade die God ons wil schenken. Alle heiligen hebben hun geluk alleen te danken aan hun trouw in het volgen van de bewegingen, die de Heilige Geest hen gegeven heeft, en de verdoemden kunnen hun ongeluk alleen toeschrijven aan de minachting die ze er zelf voor getoond hebben. Dit alleen al is genoeg om je de waarde hiervan te doen inzien en de noodzaak om er trouw aan te zijn. 

 Maar, vraag je je misschien af, hoe kunnen we weten of we doen wat de genade van ons wil, of dat we ons ertegen verzetten? Als je dat niet weet, luister dan even naar mij en je zult het meest essentiële weten. Eerst en vooral zou ik zeggen dat genade een gedachte is die ons de noodzaak doet voelen om het kwade te vermijden en het goede te doen. (...) De heiligen werden alleen geheiligd door hun grote aandacht voor het volgen van alle goede ingevingen die de goede Heer hen zond, en de verdoemden vielen alleen in de hel omdat ze die verachtten. (...) We zien in het Evangelie, dat alle bekeringen die Jezus Christus tijdens zijn leven bewerkstelligde, gebaseerd waren op volharding. Hoe werd Matteüs bekeerd? We weten dat Jezus Christus, die hem in zijn ambt had gezien, tot hem zei Hem te volgen, en hij volgde Hem, maar wat ons verzekert dat zijn bekering waar was, is dat hij niet terugkeerde naar dat ambt, dat hij geen onrecht meer pleegde. Het is omdat hij, nadat hij was begonnen Jezus Christus te volgen, Hem niet meer verliet. Volharding in de genade en voor altijd afstand doen van de zonde waren de zekere tekenen van zijn bekering.

Broeders en zusters, als wij verkondigen dat Christus uit de doden is opgestaan, hoe kunnen dan sommigen onder u beweren, dat er geen opstanding van de doden bestaat? Als er geen opstanding van de doden bestaat, is ook Christus niet verrezen. En wanneer Christus niet is verrezen, is onze prediking zonder inhoud en uw geloof eveneens. Dan volgt zelfs dat wij over God een vals getuige­nis hebben afgelegd; want dan hebben wij tegen God in getuigd dat Hij Christus ten leven heeft gewekt, wat Hij niet gedaan heeft, indien, zoals zij beweren, de doden niet verrijzen. Want als de doden niet verrijzen, is ook Christus niet verrezen, en als Christus niet is verrezen, is uw geloof waarde­loos en zijt gij nog in uw zonden. Dan zijn ook zij die in Christus ontslapen zijn verloren. Indien wij enkel voor dit leven onze hoop op Christus hebben gevestigd, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen. Maar zo is het niet! Christus is opgestaan uit de doden, als eersteling van hen die ontsla­pen zijn.

Luister, Heer, want mijn zaak is rechtvaardig, let op mij luid geroep. Wil mijn gebed aanhoren; mijn lippen bedriegen U niet. Nu roep ik U aan, want Gij zult mij verhoren, Wend dus uw oor naar mij, hoor naar mijn stem. toon mij de wonderen van uw trouw. Redder van ieder die vlucht in uw hand. Verberg mij in de schaduw van uw vleugels, Ik ben rechtschapen en mag U aanschouwen, Uw aanblik verzadigt mij als ik ontwaak.

In die tijd trok Jezus predikend rond door stad en dorp en de Blijde Boodschap van het Rijk Gods verkondigde. De twaalf vergezelden Hem, en ook enkele vrouwen die van boze geesten en ziekten verlost waren: Maria die Magdalena wordt genoemd, uit wie zeven duivels waren weggegaan, Johanna, de vrouw van Herodes' rentmeester Chuzas, Susanna en vele anderen, die uit eigen middelen voor hen zorgden.